P5.3.6 Holografia odbicia światła białego – Leybold

Opis

P5.3.6.1 Tworzenie hologramów odbitego światłą na płycie optycznej z laserem

Tworząc hologramy odbiciowe światła białego, rozszerzona wiązka lasera przechodzi przez film i oświetla obiektu ustawiony za filmem.

Światło jest odbite od powierzchni obiektu z powrotem na film, gdzie jest nakładane falami światła oryginalnej wiązki lasera.

Film składa się z emulsji światłoczułej o wystarczającej grubości.

Interferencja tworzy fale stojące w filmie, tj. serię licznych węzłów i strzałek w odległości l/4 od siebie. Film jest naświetlany w płaszczyznach strzałek lecz nie węzłów. Warstwy półprzezroczyste srebra metalicznego tworzą się w naświetlonych obszarach.

Aby odtworzyć obraz, ukończony hologram jest oświetlany światłem białym – laser nie jest wymagany. Fale światła odbite przez warstwy półprzezroczyste są nakładane na siebie tak, że mają te same właściwości jak oryginalnie odbite przez obiekt. Obserwator widzi trójwymiarowy obraz obiektu. Wiązki światła pochodzące z różnych warstw tylko wzmacniają siebie gdy są w fazie. Warunek zgodności w fazie jest spełniony tylko dla określonej długości fali, która pozwala na rekonstrukcję obrazu za pomocą światła białego.

Obiektem doświadczenia P5.3.6.1 jest utworzenie hologramów odbiciowych światła białego. Proces ten używa lasera klasy 2, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia oka ludzkiego podczas doświadczenia. Hologramy amplitudowe i fazowe mogą być utworzone poprzez zmianę procesów fotochemicznych naświetlonego filmu.

Zalecenie: Interferometr Michelsona na płycie lasera optycznego idealnie nadaje się do demonstracji efektów zakłóceń spowodowanych wstrząsami mechanicznymi lub smużeniem powietrza w nieprzystosowanych pomieszczeniach, które mogą zapobiec powstawaniu zadowalających hologramów.