P3.7.6 Charakterystyka kierunkowa promieniowania dipola – Leybold

Anteny kierunkowe promieniują większą część energii elektromagnetycznej w określonym kierunku i/lub są najbardziej czułe na odbiór z tego kierunku. Wszystkie anteny kierunkowe wymagają wymiarów równoważnych wielokrotności długości fali. W zakresie mikrofalowym, wymaganie to może być spełnione z bardzo skromną ilością kosztów i wysiłku. Zatem, mikrofale szczególnie nadają się do doświadczeń z charakterystyką anten kierunkowych.

W doświadczeniu P3.7.6.1, rejestrowana jest kierunkowa charakterystyka anteny śrubowej. Jako, że sygnał mikrofalowy jest wzbudzony liniowo spolaryzowaną anteną tubową, rotacyjna orientacja anteny śrubowej (zgodna lub przeciwna do kierunku wskazówek zegara) jest nieistotna. Wyniki pomiaru są reprezentowane w postacie wykresu biegunowego, z którego widoczna jest kierunkowa charakterystyka anteny śrubowej.

W doświadczeniu P3.7.6.2, antena dipolowa jest rozszerzona za pomocą elementów biernych aby stworzyć antenę Yagi, zwiększającą właściwości kierunkowe układu dipola. Tutaj, cztery zwarte elementy są umieszczone przed dipole jako direktory i nieznacznie dłuższy element umieszczony za dipolem służący jako reflektor. Współczynnik kierunkowości tego układu jest wyznaczony z wykresu biegunowego.

W doświadczeniach P3.7.6.3 i P3.7.6.4, anteny są umieszczone na talerzu obrotowym napędzanym przez silnik elektryczny; kątowe położenie talerza obrotowego jest przesyłane do komputera. Anteny odbierają sygnał mikrofalowy modulowany amplitudowo oraz zastosowana jest detekcja selektywna częstotliwościowo i fazowo do tłumienia zakłóceń.