P7.5.1 Rentgenowska analiza fluorescencji – Leybold

Opis

Rentgenowska analiza fluorescencji

 Gdy dwa druty metalowe o różnych energiach Fermiego EF stykają się, elektrony poruszają się z jednego na drugi. Metal o niższej funkcji pracy elektronicznej WA emituje elektrony i staje się dodatni. Transfer nie kończy się do momentu osiągnięcia napięcia stykowego U= WA, 1 – WA, 2

e: ładunek elementarny

Jeśli druty są połączone w taki sposób, że stykają się na obu końcach i jeśli dwa punkty styku mają różnicę temperatury T = T1 – T2, potencjał elektryczny, napięcie termoelektryczne e

UT = U (T1 ) – U (T2 )

jest generowane. Tutaj, różnicowe napięcie termoelektryczne

a = dUT

dT zależy od połączenia dwóch metali.

W doświadczeniu P7.2.5.1, napięcie termoelektryczne U T jest mierzone w funkcji różnicy temperatury T pomiędzy dwoma punktami styku termopary z połączeniem żelazo/konstantan, miedź/konstantan oraz chrom-nikiel/konstantan. Jeden punkt styku jest ciągle utrzymywany w temperaturze pokojowej podczas, gdy drugi jest ogrzewany w łaźni wodnej. Różnicowe napięcie termoelektryczne jest wyznaczone przez zastosowanie linii prostej najlepszego dopasowania

UT = a · T

do zmierzonych wartości.

Fluorescencja promieniowania X jest bardzo przydatnym narzędziem do nieniszczącej analizy składu chemicznego badanego stopu. Podczas naświetlania próbki

promieniowaniem X, wszystkie różne pierwiastki składające się na stop emitują

charakterystyczne promieniowanie X spowodowane fluorescencją, które są

„odciskami palców” pojedynczych pierwiastków.

P7.5.1.1 Zastosowanie fluorescencji rentgenowskiej dla nieinwazyjnej analizy składu chemicznego

W doświadczeniu P7.5.1.1, fluorescencja promieniowania X jest używana do jakościowej analizy poprzez identyfikację substancji w czterech próbkach stopów z stali chromu-niklu, dwóch różnych typów mosiądzu i rzadkiego na ziemi magnesu.

P7.5.1.2 Określenie składu chemicznego próbki z mosiądzu za pomocą analizy fluoroscencyjnego promieniowania rentgenowskiego

W doświadczeniu P7.5.1.2, skład jednego stopu mosiądzu jest analizowany ilościowo.

Procentowy udział wagi każdego składnika stopu jest obliczany z natężenia różnych linii fluorescencyjnych.