P2.4.1 Ciepło utajone oraz ciepło parowania – Leybold

Opis

Ciepło utajone oraz ciepło parowania

Gdy substancja jest podgrzewana w stałym ciśnieniu, jej temperatura zwykle rośnie. Gdy ta substancja przechodzi przemianę fazową, temperatura nie wzrasta nawet, gdy zostaje dodane więcej ciepła jako, że ciepło jest wymagane do przemiany fazowej.

Jak tylko przemiana fazowa jest zakończona, temperatura ponownie rośnie przy dostarczeniu ciepła. Zatem, przykładowo, ciepło parowania QV na jednostkę masy jest wymagana do parowania wody, i ciepło topnienia QS na jednostkę masy jest wymagane do stopienia lodu.

P2.4.1.1 Określanie właściwego ciepła parowania wody

Aby wyznaczyć ciepło parowania QV wody, para jest podawana do kalorymetru w doświadczeniu P2.4.1.1, w którym zimna woda jest podgrzewana do temperatury mieszania Jm. Para skrapla się i w procesie wydziela się ciepło; skroplona woda jest ochładzana do temperatury mieszania. Doświadczenie mierzy temperaturę wyjściową J2 i masę m2 zimnej wody, temperaturę mieszania Jm i masę całkowitą.

P2.4.1.2 Określanie właściwego ciepła parowania lodu

W doświadczeniu P2.4.1.2, kalorymetr jest wypełniony czystym lodem, gdzie ochładza wodę do temperatury mieszania Jm, w celu wyznaczenia ciepła topnienia. Lód absorbuje ciepło topnienia i topi się zamieniając się w wodę, która ogrzewa się do temperatury mieszania.
Analogicznie do doświadczenia P2.4.1.1, można powiedzieć dla ciepła topnienia.