P6.4.1 Wykrywanie promieniowania – Leybold

W 1895, H. Becquerel odkrył radioaktywność podczas badania soli uranu. Odkrył, że to emitowane promieniowanie zdolne jest do zadymienia światłoczułych płyt fotograficznych nawet przez czarny papier. Odkrył także, że promieniotwórczość ta jonizuje powietrze i może być identyfikowane poprzez ten efekt jonizujący.

W doświadczeniu P6.4.1.1, napięcie jest przyłożone pomiędzy dwie elektrody i powietrze między nimi jest jonizowane przez radioaktywność. Jony utworzone w ten sposób powodują transport ładunków, który może być wykryty za pomocą elektrometru jako amperomierza o wysokiej czułości.

Doświadczenie P6.4.1.3 używa licznika Geigera do wykrywania radioaktywności. Potencjał jest przyłożony pomiędzy pokrywę z otworem która służy za katodę i igłę służącą za anodę; potencjał ten ma wartość poniżej wartości progowej napięcia przebicia powietrza. W rezultacie, każda cząstka jonizująca podróżująca w tym polu inicjuje zderzenie wyładowcze.

Doświadczenie P6.4.1.4 rejestruje charakterystykę prąd-napięcie licznika Geigera-Müllera. Także tutaj, prąd wzrasta proporcjonalnie do napięcia dla niskich wartości napięcia, przed osiągnięciem wartości nasycenia zależącej od natężenia lub odległości próbki.